ویزیت نورولوژی توسط متخصصین (آقاي دکتر مسعود نبوي) انجام می شود کلیه بیماریهای مربوط به سیستم اعصاب مرکزی و محیطی از جمله سکته مغزی ، آلزایمر ، پارکینسون ،اختلالات حافظه و بیماریهای نورودژنراتیو مانند MS و ALS ویزیت می شوند.قسمت اعظم بیماران مرکز ALS می باشد. آمیوتروفیک لترال اسکلروزیس (ALS) آمیوتروفیک لترال اسکلروزیس (ALS) یک بیماری ایدیوپاتیک کشنده و تخریب کننده اعصاب سیستم حرکتی است. پنجاه درصد این بیماران طی 3 تا 5 سال بعد از تشخیص از بین رفته و تنها 20 درصد آنها بین 5 تا 10 سال بعد از شروع علائم زنده می مانند. شیوع بیماری، حدود 16 .2 در 100000 گزارش شده و آقایان بیشتر از خانم ها به این بیماری مبتلا می شوند. میانگین سنی بیماران، 55 تا 65 سال می باشد. درمانهای رایج متأسفانه تاکنون هیچ داروی مؤثری جز Reluzole برای درمان این بیماری شناخته نشده است. این دارو، سبب مهارآزادسازی گلوتامات شده و تا حدودی پیشرفت بیماری را کند می نماید. اخیرا;داروی Edaravone در آمریکا و ژاپن برای درمان بیماری مورد تأیید قرار گرفته، اما این دارو نیز تأثیر قابل توجهی در بیماری نداشته است و در بیمارانی که درگیری تنفسی ندارند برای مدت محدودی پیشرفت بیماری را کند می کند. سلول درمانی طی دهه های اخیر، پیشرفت در بیولوژی سلولهای بنیادی راه را برای درمانهای بر پایه سلول در بیماریهای نورولوژیک هموار ساخته است. هرچند درمان با سلولهای بنیادی هنوز در مراحل ابتدایی بوده و نکات مبهم زیادی در این زمینه باقی مانده است، این سلولها نویددهنده تحولات عظیمی در درمان ALS می باشند. سلولهای بنیادی دارای خصوصیات عملکردی معینی هستند. اینها سلولهای تمایز نیافته ای هستند که قابلیت نوسازی و تشکیل کلون در آزمایشگاه را داشته و قادرند به رده های سلولی بالغ بافتهای مختلف، تمایز پیدا کنند. انواع مختلفی از سلولهای بنیادی بر اساس منبع، قابلیت کلون زایی،تمایز و در دسترس بودن وجود دارد. یکی از سلول هایی که در این بیماری مورد توجه بوده، سلول های بنیادی مزانشیمی می باشند.
ویزیت نورولوژی توسط متخصصین (آقاي دکتر مسعود نبوي) انجام می شود کلیه بیماریهای مربوط به سیستم اعصاب مرکزی و محیطی از جمله سکته مغزی ، آلزایمر ، پارکینسون ،اختلالات حافظه و بیماریهای نورودژنراتیو مانند MS و ALS ویزیت می شوند.قسمت اعظم بیماران مرکز ALS می باشد.
آمیوتروفیک لترال اسکلروزیس (ALS) آمیوتروفیک لترال اسکلروزیس (ALS) یک بیماری ایدیوپاتیک کشنده و تخریب کننده اعصاب سیستم حرکتی است. پنجاه درصد این بیماران طی 3 تا 5 سال بعد از تشخیص از بین رفته و تنها 20 درصد آنها بین 5 تا 10 سال بعد از شروع علائم زنده می مانند. شیوع بیماری، حدود 16 .2 در 100000 گزارش شده و آقایان بیشتر از خانم ها به این بیماری مبتلا می شوند. میانگین سنی بیماران، 55 تا 65 سال می باشد.
درمانهای رایج متأسفانه تاکنون هیچ داروی مؤثری جز Reluzole برای درمان این بیماری شناخته نشده است. این دارو، سبب مهارآزادسازی گلوتامات شده و تا حدودی پیشرفت بیماری را کند می نماید. اخیرا;داروی Edaravone در آمریکا و ژاپن برای درمان بیماری مورد تأیید قرار گرفته، اما این دارو نیز تأثیر قابل توجهی در بیماری نداشته است و در بیمارانی که درگیری تنفسی ندارند برای مدت محدودی پیشرفت بیماری را کند می کند.
سلول درمانی طی دهه های اخیر، پیشرفت در بیولوژی سلولهای بنیادی راه را برای درمانهای بر پایه سلول در بیماریهای نورولوژیک هموار ساخته است. هرچند درمان با سلولهای بنیادی هنوز در مراحل ابتدایی بوده و نکات مبهم زیادی در این زمینه باقی مانده است، این سلولها نویددهنده تحولات عظیمی در درمان ALS می باشند. سلولهای بنیادی دارای خصوصیات عملکردی معینی هستند. اینها سلولهای تمایز نیافته ای هستند که قابلیت نوسازی و تشکیل کلون در آزمایشگاه را داشته و قادرند به رده های سلولی بالغ بافتهای مختلف، تمایز پیدا کنند. انواع مختلفی از سلولهای بنیادی بر اساس منبع، قابلیت کلون زایی،تمایز و در دسترس بودن وجود دارد. یکی از سلول هایی که در این بیماری مورد توجه بوده، سلول های بنیادی مزانشیمی می باشند.