خیر، اگرچه یکی از شایع ترین علل پیدایش لکه های سفید ویتیلیگو است، ولی تمام موارد را شامل نمی شود و بسیاری بیماری های دیگر از جمله تغییرات پوست به دنبال بیماری های التهابی و برخی خال های مادرزادی می توانند از علل دیگر این نوع تغییر رنگ پوست باشند.
در این روش درمانی، سلول های معیوب و دچار نقص با سلول¬های سالم و دارای عملکرد جایگزین می شود. سلول درمانی در بیماری ویتیلیگو از سال 1385 در ایران و از سال 1995 در دنیا انجام می شود.
از آن جایی که در بیماری ویتیلیگو، سلول های ملانوسیت از بین رفته اند، برای درمان از جایگزینی سلول های ملانوسیت سالم استفاده می شود که از نمونه برداری نواحی سالم پوست به دست می آید.
درصورتی که ضایعات ویتیلیگو کم باشد، نیازی به تعداد زیاد سلول ملانوسیت و در نتیجه تکثیر آن ها از طریق کشت نیست. اما در صورت وسیع بودن ضایعات ویتیلیگو نیاز به کشت سلول ها به منظور تکثیر سلول ها است.
• بیماران مبتلا به ویتیلیگو از هر نوع آن که بیماری آن ها به اثبات رسیده باشد • بیماران بالای 12 سال • افرادی که بیماری آن ها حداقل به مدت یک سال ثابت باقی مانده باشدکه این ثابت ماندن به معنی ثابت ماندن تعداد و اندازه ضایعات است • افرادی که حداقل طی شش ماه قبل از مراجعه، داروی تضعیف کننده سیستم ایمنی و سیتوتوکسیک دریافت نکرده اند • بیماران باردار و بیماران با سابقه بیماری های زمینه ای و موارد خاص، با این روش تحت درمان قرار نمی گیرند
معمولا نمونه برداری از لایه فوقانی پوست ناحیه باسن و در شرایط بی حسی موضعی انجام می شود و مشکل خاصی برای بیمار ایجاد نمی-کند.
در این روش بعد از انتخاب بیمار و نمونه برداری از پوست سالم، نمونه ها بلافاصله به آزمایشگاه منتقل شده و درشرایط کاملا استریل سلول های پوستی از بافت جدا می شود و یک روز بعد از نمونه برداری، سلول ها برای تزریق ارسال می شود. روند درمانی به صورت سرپایی انجام می¬شود و نیازی به بستری شدن بیمار ندارد.
معمولا 60% بیماران پاسخ درمانی متوسط یا رضایت بخشی دارند ولی در 40% بیماران پاسخ درمانی ناچیز یا صفر بوده است. بیشترین میزان پاسخ در صورت و گردن و سپس تنه و اندامها دیده شده است. البته میزان موفقیت درمان در افراد مختلف ممکن است متفاوت باشد.
این روش کاملا بی خطر بوده و هیچ گونه عارضه ای برای بیمار ندارد و به سبب اینکه سلول ها منشاء خودی دارند مشکل رد پیوند نیز در این بیماران مطرح نیست.
تاکنون از نظر علمی نقش تغذیه در این بیماری به خوبی مشخص نشده است.
بله در 20% موارد این احتمال وجود دارد که بیماری بدون درمان بهبود خود به خود داشته باشد.
بسیاری از لکه های بی رنگ و یا کم رنگ پوستی دیگر هم ممکن است با این روش قابل درمان باشند ولی به بررسی توسط پزشک نیاز دارد.
برای برخی از بیماران پس از پیوند و بسته به شرایط بالینی و آزمایشگاهی انجام شده ممکن است دارو یا نوردرمانی تجویز شود.