سلول درمانی به پیوند سلول زنده از خود فرد یا فرد سالم دیگر با هدف بازسازی بافت بدن گفته می‌شود. سلول‌ها کارخانه های قدرتمندی هستند که می‌توانند اثرات درمانی را از طریق روش‌های متعددی اعمال نمایند.
سلول درمانی اولین بار نزدیک به پنجاه سال پیش برای درمان افراد مبتلا به بیماری‌های خونی مورد استفاده قرار گرفته است و ما امروزه آن را تحت عنوان پیوند مغز استخوان می‌شناسیم.
سلول‌ها می‌توانند در محل آسیب لانه گزینی کنند، مواد محرک رشد ترشح کنند و در برخی موارد به سلول‌های دیگری تبدیل شوند. این تطبیق پذیری باعث می‌شود سلول درمانی به طور قدرتمندی عمل کند و امکان بالایی برای درمان بیماری‌های غیر قابل برگشت فراهم نماید.
سلول درمانی؛ آینده سلامت انسان خواهد بود.
در سلول درمانی ممکن است سلول‌های بالغ (تمایز یافته) پیوند شوند، مثلا پیوند سلول‌های پوستی برای درمان ویتیلیگو (لک و پیس)، یا ممکن است از سلول‌های بنیادی بافتی مانند سلول‌های بنیادی چربی یا مغز استخوان استفاده شود.
از سلول‌های بنیادی جنینی با توجه به احتمال سرطان‌زایی برای درمان بیماری‌ها استفاده نمی‌شود مگر آن که در آزمایشگاه به سلول‌های مشخصی مثلا قلبی یا عصبی تبدیل شوند. اینکه از چه سلولی (تمایز یافته یا بنیادی)، چه منبعی (خود بیمار یا فرد دیگر)، به چه روشی (تزریق داخل بافت یا خون و …) و به چه تعدادی پیوند صورت گیرد بر اساس علت و شرایط بیماری تعیین می‌شود.
