آمیوتروفیک لترال اسکلروزیس (ALS)

سرانجام، ALS موجب ضعف عضلات از جمله عضلات تنفسی می‌شود تا زمانی که فلج شوند. بیماران مبتلا به ALS که قادر به بلع نیستند، ممکن است غذا یا بزاق را در ریه‏‌های خود استنشاق کنند. در حقیقت، بیشتر مبتلایان به ALS در اثر نارسایی تنفسی جان خود را از دست می‏‌دهند. توانایی تفکر، دیدن، شنیدن، بو و لمس معمولا در این افراد تحت تاثیر قرار نمی‏‌گیرد. آگاهی بیماران از روند تحلیل عضلات و کاهش توانمندی تدریجی منجر به اختلالات اضطرابی و افسردگی در بیمار خواهد شد. به همین دلیل خدمات روان‌شناختی و بازتوانی برای بیماران ضروری است.

بروز این بیماری دو نفر در هر صد هزار نفر می‌باشد و اغلب، افراد بین چهل تا شصت سال را درگیر می‌سازد. بیماری ماهیت پیشرونده دارد و اغلب بیماران بعد از دو تا پنج سال فوت می‌کنند ولی گاه دوره‌های توقف بیماری وجود دارد؛ که باعث می‌شود ۱۰ درصد از بیماران تا ۱۰ سال زنده بمانند. از آنجایی که این بیماری تنها به اعصاب حرکتی آسیب می‌رساند، بنابراین هیچ اختلالی در بینایی، لامسه، شنوایی، چشایی و بویایی فرد به وجود نخواهد آمد و جالب این که اعصاب حرکتی مؤثر در حرکت چشم‌ها و مثانه برای مدت‌های طولانی از حمله بیماری مصون خواهند ماند.